پروتکل درخت پوشا (STP) یک جزء حیاتی در شبکه های کامپیوتری برای جلوگیری از حلقه ها در شبکه های اترنت است. فرآیند انتخاب پورت های ریشه، پورت های تعیین شده و مسدود کردن پورت ها در STP برای اطمینان از توپولوژی بدون حلقه بسیار مهم است.
ابتدا، STP یک پل ریشه در شبکه انتخاب می کند. پل با کمترین شناسه پل تبدیل به پل ریشه می شود. Bridge ID از ترکیبی از مقدار اولویت پل و آدرس MAC تشکیل شده است. هنگامی که پل ریشه انتخاب می شود، هر پل غیر ریشه بهترین مسیر برای رسیدن به پل ریشه را تعیین می کند. این مسیر از طریق پورت ریشه است که درگاهی روی پل است که کوتاه ترین مسیر را به پل ریشه ارائه می دهد.
سپس، پورت های تعیین شده در هر بخش شبکه انتخاب می شوند. پورت های تعیین شده، پورت های روی هر پل هستند که بهترین مسیر را برای دسترسی به پل ریشه برای دستگاه های متصل به آن سگمنت فراهم می کنند. پورتی با کمترین هزینه مسیر به پل ریشه، پورت تعیین شده برای آن بخش می شود. تمام پورت های دیگر روی پل در حالت مسدود خواهند بود تا از ایجاد حلقه جلوگیری شود.
در مواردی که چندین مسیر به پل ریشه یا هزینه های مسیر برابر وجود دارد، پل با شناسه پل پایینی پورت آن به عنوان پورت ریشه یا پورت تعیین شده تعیین می شود. اگر شناسه Bridge یکسان باشد، پورتی با شناسه پورت پایینی به عنوان پورت اصلی یا پورت تعیین شده انتخاب می شود.
اگر لینکهای اضافی بین سوئیچها وجود داشته باشد، STP برخی از این پیوندها را در حالت مسدود کردن قرار میدهد تا از حلقهها جلوگیری کند. از این پورت ها به عنوان پورت های مسدود کننده یاد می شود. پورتهای مسدود کننده فریمهای داده را ارسال نمیکنند، اما برای اطمینان از پایداری شبکه و جلوگیری از حلقهها، در حالت شنیداری نگه داشته میشوند.
به طور خلاصه، فرآیند انتخاب پورتهای ریشه، پورتهای تعیینشده و مسدود کردن پورتها در STP شامل انتخاب یک روت بریج، تعیین پورتهای ریشه برای هر پل، انتخاب پورتهای تعیینشده برای هر بخش شبکه، و قرار دادن پورتهای اضافی در حالت مسدود برای جلوگیری از حلقهها است. و از توپولوژی بدون حلقه اطمینان حاصل کنید.
در سناریویی که سوئیچ A، سوئیچ B و سوئیچ C به هم متصل هستند و سوئیچ A کمترین شناسه پل را دارد، به عنوان پل ریشه انتخاب می شود. سپس سوئیچ B و سوئیچ C پورت های ریشه خود را به سوی سوئیچ A بر اساس کوتاه ترین مسیر انتخاب می کنند. علاوه بر این، درگاههای تعیینشده در هر بخش شبکه انتخاب میشوند و هر پیوند اضافی، پورتهای خود را در حالت مسدود قرار میدهد.
این فرآیند پایداری شبکه را تضمین میکند و از حلقهها جلوگیری میکند که برای عملکرد شبکه مضر هستند و میتوانند منجر به طوفان پخش و ازدحام شبکه شوند.
سایر پرسش ها و پاسخ های اخیر در مورد مبانی شبکه های کامپیوتری EITC/IS/CNF:
- محدودیتهای Classic Spanning Tree (802.1d) چیست و چگونه نسخههای جدیدتر مانند Per VLAN Spanning Tree (PVST) و Rapid Spanning Tree (802.1w) این محدودیتها را برطرف میکنند؟
- واحدهای داده پروتکل پل (BPDU) و اعلانهای تغییر توپولوژی (TCN) چه نقشی در مدیریت شبکه با STP دارند؟
- چگونه سوئیچ ها پل ریشه را در یک توپولوژی درخت پوشا تعیین می کنند؟
- هدف اصلی پروتکل درخت پوشاننده (STP) در محیط های شبکه چیست؟
- چگونه درک اصول STP مدیران شبکه را برای طراحی و مدیریت شبکه های انعطاف پذیر و کارآمد توانمند می کند؟
- چرا STP در بهینهسازی عملکرد شبکه در توپولوژیهای پیچیده شبکه با سوئیچهای متعدد به هم پیوسته حیاتی در نظر گرفته میشود؟
- STP چگونه پیوندهای اضافی را برای ایجاد یک توپولوژی شبکه بدون حلقه غیرفعال می کند؟
- نقش STP در حفظ پایداری شبکه و جلوگیری از طوفان پخش در یک شبکه چیست؟
- چگونه پروتکل درخت پوشاننده (STP) به جلوگیری از حلقه های شبکه در شبکه های اترنت کمک می کند؟
- مدل مدیر عامل مورد استفاده در شبکه های مدیریت شده با SNMP و نقش دستگاه های مدیریت شده، عامل ها و سیستم های مدیریت شبکه (NMS) را در این مدل توضیح دهید.
سوالات و پاسخ های بیشتر را در مبانی شبکه های کامپیوتری EITC/IS/CNF مشاهده کنید