مفهوم ماسک زیر شبکه با طول متغیر (VLSM) را توضیح دهید و اینکه چگونه حفاظت آدرس IP را در یک شبکه افزایش می دهد.
ماسک زیر شبکه با طول متغیر (VLSM) تکنیکی است که در آدرسدهی IP استفاده میشود که به مدیران شبکه اجازه میدهد یک شبکه IP را به زیرشبکههایی با اندازههای مختلف تقسیم کنند، در نتیجه تخصیص آدرسهای IP را بهینه کرده و حفظ آدرس IP را در یک شبکه افزایش میدهند. VLSM توسعه مسیریابی بین دامنهای بدون کلاس (CIDR) است که استفاده کارآمدتر از فضای آدرس IP را با اجازه دادن به زیرشبکه ماسک در زیرشبکههای مختلف در یک شبکه امکانپذیر میسازد.
در زیرشبکه سنتی، یک ماسک زیرشبکه واحد به طور یکنواخت در تمام زیرشبکههای داخل یک شبکه اعمال میشود که منجر به ایجاد زیرشبکههایی با اندازه ثابت میشود. این می تواند منجر به استفاده ناکارآمد از آدرس های IP شود، زیرا به هر زیرشبکه باید یک بلوک از آدرس ها بر اساس ماسک فرعی ثابت، صرف نظر از تعداد واقعی میزبان ها در آن زیر شبکه اختصاص داده شود. این می تواند منجر به هدر رفتن آدرس های IP شود، به خصوص در سناریوهایی که زیرشبکه ها تعداد میزبان ها به طور قابل توجهی متفاوت هستند.
با VLSM، مدیران شبکه این قابلیت را دارند که از ماسکهای زیرشبکه مختلف برای زیرشبکههای مختلف در یک شبکه استفاده کنند و اندازه زیر شبکه را با تعداد خاصی از میزبانها در هر زیرشبکه تنظیم کنند. با استفاده از ماسکهای زیرشبکه با طول متغیر، مدیران میتوانند زیرشبکههایی با تعداد آدرسهای میزبان دقیقاً مورد نیاز ایجاد کنند، بنابراین از هدر رفتن آدرسهای IP که ممکن است با زیرشبکههای با اندازه ثابت رخ دهد، جلوگیری کنند.
برای درک اینکه چگونه VLSM حفظ آدرس IP را افزایش می دهد، مثالی را در نظر بگیرید که در آن یک شبکه باید به چهار زیرشبکه با الزامات میزبان زیر تقسیم شود:
– زیر شبکه A: 50 میزبان
– زیر شبکه B: 25 میزبان
– زیر شبکه C: 10 میزبان
– زیر شبکه D: 5 میزبان
با استفاده از زیرشبکه سنتی با اندازه ثابت، مدیر شبکه باید آدرسهایی را بر اساس بزرگترین اندازه زیرشبکه (مثلاً 64 آدرس برای زیرشبکه A) تخصیص دهد، که منجر به هدر رفتن آدرس قابل توجهی برای زیرشبکههای کوچکتر (زیر شبکههای B، C و D) میشود. با این حال، با VLSM، مدیر میتواند ماسکهای زیرشبکهای را اختصاص دهد که دقیقاً با تعداد میزبانهای مورد نیاز برای هر زیرشبکه مطابقت داشته باشد، آدرسهای IP را حفظ کرده و استفاده از آدرس را بهینه کند.
در این مثال، مدیر می تواند از زیر شبکه های زیر برای هر زیر شبکه استفاده کند:
– زیر شبکه A: /26 (64 آدرس)
– زیر شبکه B: /27 (32 آدرس)
– زیر شبکه C: /28 (16 آدرس)
– زیر شبکه D: /29 (8 آدرس)
با پیاده سازی VLSM در این سناریو، مدیر شبکه اطمینان حاصل می کند که آدرس های IP به طور موثر مورد استفاده قرار می گیرند، هدر رفت آدرس را به حداقل می رساند و اجازه می دهد فضای آدرس IP در داخل شبکه حفظ شود.
ماسک زیر شبکه با طول متغیر (VLSM) یک تکنیک قدرتمند است که با ایجاد امکان ایجاد زیرشبکههایی با اندازههای مختلف بر اساس تعداد واقعی میزبانهای مورد نیاز در هر زیرشبکه، حفظ آدرس IP را در یک شبکه افزایش میدهد. VLSM با تطبیق ماسک های زیرشبکه بر اساس نیازهای خاص زیرشبکه، تخصیص آدرس IP را بهینه می کند، هدر رفت آدرس را به حداقل می رساند و استفاده کارآمد از فضای آدرس IP را تضمین می کند.
سایر پرسش ها و پاسخ های اخیر در مورد مبانی شبکه های کامپیوتری EITC/IS/CNF:
- محدودیتهای Classic Spanning Tree (802.1d) چیست و چگونه نسخههای جدیدتر مانند Per VLAN Spanning Tree (PVST) و Rapid Spanning Tree (802.1w) این محدودیتها را برطرف میکنند؟
- واحدهای داده پروتکل پل (BPDU) و اعلانهای تغییر توپولوژی (TCN) چه نقشی در مدیریت شبکه با STP دارند؟
- فرآیند انتخاب پورت های ریشه، پورت های تعیین شده و مسدود کردن پورت ها در پروتکل درخت پوشاننده (STP) را توضیح دهید.
- چگونه سوئیچ ها پل ریشه را در یک توپولوژی درخت پوشا تعیین می کنند؟
- هدف اصلی پروتکل درخت پوشاننده (STP) در محیط های شبکه چیست؟
- چگونه درک اصول STP مدیران شبکه را برای طراحی و مدیریت شبکه های انعطاف پذیر و کارآمد توانمند می کند؟
- چرا STP در بهینهسازی عملکرد شبکه در توپولوژیهای پیچیده شبکه با سوئیچهای متعدد به هم پیوسته حیاتی در نظر گرفته میشود؟
- STP چگونه پیوندهای اضافی را برای ایجاد یک توپولوژی شبکه بدون حلقه غیرفعال می کند؟
- نقش STP در حفظ پایداری شبکه و جلوگیری از طوفان پخش در یک شبکه چیست؟
- چگونه پروتکل درخت پوشاننده (STP) به جلوگیری از حلقه های شبکه در شبکه های اترنت کمک می کند؟
سوالات و پاسخ های بیشتر را در مبانی شبکه های کامپیوتری EITC/IS/CNF مشاهده کنید